Cha - cha

CHA CHA CHA ma sto­sun­ko­wo krót­ką hi­sto­rię, po­nie­waż jej for­ma ta­necz­na zo­sta­ła usta­lo­na po raz pierw­szy w ro­ku 1953. Nie jest tak bar­dzo in­tym­na jak rumba czy tango. Jest jed­no­cze­śnie jed­nym z ła­twiej­szych tań­ców do na­ucze­nia się. Po­cząt­ku­ją­cy za­rów­no męż­czy­zna jak i ko­bie­ta, nie bę­dą mie­li kło­po­tów z jej ła­ciń­skim ryt­mem, po­nie­waż wy­raź­nie za­zna­czo­ne ude­rze­nia moż­na ła­two roz­li­czyć z mu­zy­ką. By­ła ona za­wsze lu­bia­na wśród tan­ce­rzy to­wa­rzy­skich na ca­łym świe­cie.

Mu­zy­ka po­wsta­ła w wy­ni­ku od­dzia­ły­wa­nia jaz­zu i swin­ga na rum­bę ku­bań­ską i po­sia­da sil­ny, znie­wa­la­ją­cy, ła­twy do roz­po­zna­nia rytm, któ­ry wy­god­nie roz­li­czać jest: „raz, dwa, trzy, czte­ry i raz, dwa , trzy, czte­ry i ra­z”. Ude­rze­nia, któ­re przy­pa­da­ją na li­cze­nie „czte­ry i ra­z” są ak­cen­to­wa­ne i mo­gą być za­stą­pio­ne przez CHA CHA CHA. Jak we wszyst­kich la­ty­no­ame­ry­kań­skich ryt­mach, mu­zy­ka CHA CHA CHA jest opar­ta na sil­nej sek­cji per­ku­syj­nej, któ­ra po­win­na za­wie­rać bon­go­sy, kon­gi, tim­ba­le­sy.

Ta­niec ten opar­ty jest na ru­chu chas­se (trzy po­łą­czo­ne kro­ki), tań­czo­nym zgod­nie z ak­cen­to­wa­ny­mi ude­rze­nia­mi w każ­dym tak­cie mu­zy­ki. Na­zwa CHA CHA CHA po­cho­dzi od dźwię­ku wy­da­wa­ne­go przez sto­py tan­ce­rzy na par­kie­cie, pod­czas tań­cze­nia te­go chas­se.

Ła­two jest na­uczyć się kil­ku pod­sta­wo­wych fi­gur, któ­re spra­wią nam ra­dość przy za­tań­cze­niu. Dziś pod­czas wie­lu uro­czy­sto­ści, ta­kich jak we­se­la, czy dan­cin­gi ze­spo­ły mu­zycz­ne gra­ją CHA CHA, a my wów­czas je­ste­śmy szczę­śli­wi, że po­tra­fi­my roz­po­znać rytm i na do­da­tek też to za­tań­czyć, pod wa­run­kiem, że zaj­rzy­my do sz­ko­ły tań­ca, któ­ra za­pro­po­nu­je nam sze­ro­ki wa­chlarz fi­gur pod­sta­wo­wych. Do przykładowych polskich utworów CHA – CHA zalicza się piosenka pt.  ,,Jej czar­ne oczy”, autorstwa Ivana i Delfina.

Technika

Do ważnych elementów tego tańca zalicza się m.in. pozycja zasadnicza, pozycja otwarta, czy też pozycja promenady, odwrotnej promenady i obrotu pod ręką. Kroki stawiane są z podeszwy na całą stopę, a stopy skierowane są do parkietu.

Rytm

Rytm jest utrzymywany w takcie równym 4/4. Stan­dar­do­wym tem­pem dla te­go skocznego, szybkiego tańca jest 30 uderzeń/min. Stosuje się dwa rodzaje rozwiązań rytmicznych, w zależności od stopnia zaawansowania tancerzy.

Play Video

Zobacz jak wygląda cha-cha

Skontaktuj się z nami

Jesteśmy do dyspozycji, aby odpowiedzieć na każde Twoje pytanie. Zapraszamy do kontaktu telefonicznego lub mailowego.

Dowiedz się więcej